Ongeluk (dwaling)

Die Informele Dwaling van Ongeluk (in Latyn genoem "dicto simpliciter ad dictum secundum quid" of "vernietiging van die uitsondering") is 'n deduktief-geldige maar onooglike argument wat voorkom in 'n statistiese silogisme ('n argument gebaseer op 'n veralgemening) wanneer 'n uitsondering van 'n algemene reël geïgnoreer word.^[1] Dit is een van die dertien foute wat oorspronklik deur Aristoteles in Sophistical Refutations geïdentifiseer is. Die fout is wanneer 'n mens 'n algemene reël op 'n onvanpaste situasie probeer toepas.

Byvoorbeeld:

• Om mense met messe te sny is 'n misdaad.
• Chirurge sny mense met messe.
• Chirurge is misdadigers.

Dit is maklik om foutiewe argumente te konstrueer deur algemene verklarings toe te pas op spesifieke voorvalle wat uiteraard uitsonderings is.

Veralgemenings wat swak is het oor die algemeen meer uitsonderings, en veralgemenings wat baie uitsonderings het is dikwels swak. Die aantal uitsonderings op die veralgemening hoef ook nie 'n minderheid van die gevalle te wees nie.

Hierdie dwaling kan voorkom as besonderhede ("sommige") verwar word met kategoriese stellings ("altyd" en "oral"). Dit kan aangemoedig word as geen kwalifiserende woorde soos "sommige", "baie", "selde", ens. gebruik word om die veralgemening aan te dui nie.

Verwante induktiewe foute sluit in: oorweldigende uitsondering, oorhaastige veralgemening en foutiewe veralgemening.

Die teenoorgestelde soort dwaling is die omgekeerde ongeluk.

1. ↑ Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named ongeluk